Kees van der Velden
In mijn werk ga ik uit van een menselijk nulpunt, een staat met zo weinig mogelijk verwijzingen naar de huidige staat van het moderne leven, een soort oerstaat waarin er een authentiek bewustzijn gevoeld wordt, zonder automatisch voortborduren op alle overgeleverde ontwikkeling. Maar wat houd je over zonder al die overgeleverde inhoud? Naar mijn idee ervaar je dan een authentiek bewustzijn. Een ervaring die voelt als.. niets. Ik zo’n toestand van leegte ontstaat er in ons al gauw een drang tot scheppen. Dit puur-scheppende is wat mij interesseert. Vanuit datzelfde nulpunt wil ik ook mijn beeldende werk maken, zoveel mogelijk los van traditie, en door zo mijn eigen ambachtelijkheid gaandeweg – en experimenteel – te ontwikkelen. Dat ontdekken en ontwikkelen vind ik momenteel het best gaan met materialen die zich relatief makkelijk naar mijn hand laten zetten, zoals papier, karton, bouwschuim en gips, zodat het werk zich op organische wijze kan ontwikkelen. De bedoeling is, om de beschouwer tot eenzelfde ervaring te laten komen: dat van het eigen scheppende vermogen. Ik denk dat iedereen voortdurend de wereld schept, door eigen aannames, overtuigingen etc.. Scheppen zie ik hierbij niet alleen als het fysieke bouwen, maar ook als het interpreteren van dingen en gebeurtenissen. Twee mensen die schijnbaar objectief op hetzelfde moment getuige zijn van iets, kunnen elk toch iets totaal anders ervaren.
Studio 62 | Zeist